Όποιος είναι καλός στο «μπαρμπούτι»...

Παρακολουθούμε ένα πρωτάθλημα που είναι "τρελό". Και αυτή δεν είναι μία διαπίστωση από τον αγώνα της Τούμπας, όπου το 3-1 έγινε 3-4. Ούτε διότι ο Ατρόμητος έκανε το 2-0 σε 2-2 εκτός έδρας απέναντι σε μια καλή ΑΕΚ εκείνο το απόγευμα. Ούτε επειδή η Κέρκυρα πήγε στο Καραϊσκάκη και έφυγε με το 0-0 απέναντι στον Ολυμπιακό.

Παρακολουθούμε ένα πρωτάθλημα "τρελό", διότι με τις συνθήκες με τις οποίες αυτό διεξάγεται, δεν μπορούμε να βγάλουμε κανένα ασφαλές συμπέρασμα για την αγωνιστική ποιότητα, κατάσταση ή ακόμη και για τη δουλειά που κάνουν οι ομάδες.

Οι οποίες άλλη ημερομηνία προετοιμάστηκαν να κάνουν εκκίνηση και άλλη τελικά έπαιξαν. Οι οποίες άλλους αντιπάλους "διάβαζαν" και άλλοι τελικά τούς έτυχαν. Με διαφορετικό τρόπο είχαν προγραμματίσει τη διακοπή λόγω της Εθνικής και αλλιώς τούς προέκυψε. Διακοπές, αναβολές, αναστολές, δύο εβδομάδες απραγίας μέσα στη μέση της αγωνιστικής περιόδου και μια αβεβαιότητα, που δύσκολα αντιμετωπίζεται.

Για την ακρίβεια, σε ποδοσφαιρικό και μόνο επίπεδο, χώρια με τα όσα άλλα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι απίθανο να καταφέρουν οι προπονητές (κυρίως) και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές να διαχειριστούν όσα τους συμβαίνουν την τρέχουσα σεζόν.

Μετά από εννέα αγωνιστικές έχουμε κάποιες ομάδες να έχουν παίξει έξι παιχνίδια εντός. Κάποιες άλλες έξι παιχνίδια εκτός. Αλλες ετοιμάζονται για ντέρμπι και τελικά τούς προκύπτει παιχνίδι με τελείως διαφορετικές απαιτήσεις. Αλλες έχουν μπερδευτεί με τους τραυματίες τους και τις αποθεραπείες τους. Ολα αυτά ασφαλώς και επηρεάζουν την αγωνιστική εικόνα, την ψυχολογία αν θέλετε, που πάντα έχει το δικό της ρόλο, ειδικά για συλλόγους όπως οι ελληνικοί, που στην πλειοψηφία τους ζουν μέσα στην εσωστρέφειά τους.

Ολα αυτά επιβεβαιώνουν ότι δεν βαδίζουμε σε μία σεζόν που κρίνεται με ποδοσφαιρικά κριτήρια. Αλλά σε μία "τρελή" αγωνιστική περίοδο, που δεν μοιάζει με πρωτάθλημα, αλλά με λοταρία. Αντε με μπαρμπούτι, για να δικαιώσουμε και την κλισέ φράση: "Ρίχνει την τελευταία του ζαριά". Ηδη το έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές αυτό, αν και δεν έχει συμπληρωθεί ούτε το 1/3 του πρωταθλήματος. Οξύμωρο, διότι έχουμε μπει πια στον Δεκέμβριο...

Στην πορεία, θα δούμε κι άλλα. Ομάδες να παίζουν συνεχόμενα ματς μεταξύ τους, λες και βρισκόμαστε στα πλέι οφ. Στο "ποδαρικό" του 2017, για παράδειγμα, ο Αστέρας θα πρέπει να παίξει σερί εκτός με τον Ολυμπιακό, εντός με την ΑΕΚ, εντός με τον Ολυμπιακό και εκτός με την ΑΕΚ. Και όλα αυτά σε ελάχιστες ημέρες. Αυτό δεν είναι ένα κανονικό πρωτάθλημα...

Είναι μια εικονική πραγματικότητα, η οποία μάλιστα θα βγάλει κι ένα αληθινό αποτέλεσμα. Προσέξτε, όχι φυσιολογικό, παράλογο θα είναι το αποτέλεσμα που θα βγει. Αλλά θα είναι αληθινό. Γιατί θα γραφτεί στην ιστορία και θα διαμορφώσει, στο μέτρο που μπορεί μία σεζόν να το κάνει, την ιστορία. Η οποία σεζόν μάλιστα, είναι λίγο πιο καθοριστική από τις προηγούμενες, διότι είναι και αυτή που υποδεχτήκαμε - και καλά κάναμε - ως "μεταβατική"...

Ολα αυτά δεν δικαιώνουν ασφαλώς τα τεράστια λάθη των συλλόγων. Κυρίως των "μεγάλων", που άγονται και φέρονται από αγωνιστική σε αγωνιστική, χωρίς ποδοσφαιρική λογική και χωρίς ξεκάθαρη σκέψη για το τι θέλουν να κάνουν. Αλλά αυτά είναι εσωτερικά τους θέματα, θα τα λύσουν, αν τα λύσουν, ο καθένας μόνος του.

Ωστόσο, ακόμη και αυτή η κριτική για τα "ορνιθοσκαλίσματά" τους, από όποιον κι αν γίνεται ακόμη και από τους ίδιους τους συλλόγους, δεν μπορεί να έχει σωστή προσέγγιση. Γιατί ξεκινάει από λάθος βάση, για ένα πρωτάθλημα που συνολικά είναι "λάθος"...